Boeddha zei het al, we zijn niet ons lichaam.

En dat zijn we ook niet. Maar wat zijn we dan?

 

Ook dat vertelde Boeddha ons, we zijn bewustzijn in vorm.

Boedhha

Alle oude meditatietechnieken zijn hier op gebaseerd en eveneens alle pogingen om (de beperktheid van) ons lichaam te overstijgen en in dat bewustzijn te verwijlen.

Uitstekende technieken die veel mensen ‘verlichting’ heeft gebracht, maar nog veel meer mensen wanhopig achtergelaten hebben omdat het niet hielp in hun dagelijkse leven. Ik heb veel van deze meditatietechnieken beoefend, in verschillende groepen, bij verschillende leraren. En altijd als de retraite dag/week/maand afgelopen was er de vaste vraag: “Maar hoe kan ik dit in mijn dagelijkse leven meenemen, hoe kan ik dit vasthouden?”

 

Boeddha’s kijk op het lichaam was geen beste.

Ook voor andere religies was het lichaam niet iets om vreugde aan te beleven. Franciscus noemde zijn lichaam  ‘Broeder ezel’. Het lichaam was iets om te beheersen, om het dus NIET haar natuurlijke gang te laten gaan.

En dat is wonderlijk omdat we ons bijvoorbeeld nooit bemoeien met onze hartslag, met onze bloedsomloop, etc. Dat vertrouwen we helemaal aan ons lichaam toe.

Maar ergens gaat het mis. Onze richting, onze manier om beslissingen te maken, onze impulsen, gevoelens/emoties, ons manifestatie/communicatievermogen, onze wilskracht, onze energie, ons denken, dit laten we niet over aan ons lichaam. Gekker nog, we gebruiken een deel van ons lichaam, onze mind/ons denken om dat alles te besturen. Ons denken, wat we in onze meditaties achter ons proberen te laten, want we hebben donders goed door dat dat een probleemmaker is, nemen we, als we opgestaan zijn van ons meditatiebankje, gewoon weer op als onze raadsman in onze dagelijkse beslissingen.

We luisteren bijvoorbeeld niet naar onze ‘gut feeling’ UHUH (=nee) als iemand ons iets vraagt. De mind dringt zich meteen op: “Daar kun je echt geen nee tegen zeggen, de vorige keer heeft hij jou geholpen, je moet hem nu echt helpen!” En hup, daar gaan we, weg van de wijsheid van ons lichaam. Een wijsheid waar we, als we de werking van ons lichaam bestuderen, nog wel eens van onder de indruk zijn, maar niet vertrouwen als het gaat om het maken van beslissingen.

Hoeveel mensen komen niet in het ziekenhuis terecht door een ongeluk die zeggen: “Ik wist het, ik wist dat ik het niet moest doen“? Ze hebben de wijsheid van hun instinct/intuïtie genegeerd.

Hooptegeven - Surrenda Kuut

 

We leerden van de oude meesters dat we bewustzijn in vorm zijn. Voor sommigen een heerlijk perspectief want het verlost ons van onze sterfelijkheid. Bewustzijn is eeuwig. Voor velen is deze leer verworden tot een uitstijgen boven het lichaam. Misschien ken je ze wel, de mensen die als je vraagt hoe laat het is, je antwoorden met ‘tijd bestaat niet’. Of als je je boosheid naar iemand uit je als antwoord de non-dualistische zin krijgt: ‘niets is waar’ of ‘alles is betrekkelijk’. Ik was zelf zo’n iemand, althans ik probeerde dat te zijn. Het is me nooit helemaal gelukt want er was altijd een klein stemmetje wat zei, het klopt niet, want ik kon niet om mijn lichaam heen.

 

Human Design bracht mij de verlichting.

Ja, we zijn bewustzijn in vorm. Maar we kunnen niet buiten die vorm. We zijn totaal afhankelijk van die vorm.

Als onze vorm niet goed werkt dan kunnen we het wel schudden met onze meditaties. Natuurlijk levert je het iets op als je je niet vereenzelvigt met pijn bijvoorbeeld, maar je kunt pijn niet wegdenken.

Human Design geeft je het ontwerp van jouw unieke vorm. En hoe onze vorm het beste opereert, het beste werkt. Zodat we de natuurlijkheid van onze vorm niet langer meer met onze mind verstoren en onze vorm de eer te geven die het toekomt. En zodoende een leven kunnen leven zonder weerstand, of in ieder geval met zo weinig mogelijk weerstand.

Het leven van je design vanuit het simpele volgen van je ‘strategie en innerlijke autoriteit’ of je beslissingmakende proces te volgen, stemt je weer af op je oorspronkelijke setting. Een soort reset in de fabrieksinstellingen.

Door zo te leven leven we onze volledige potentie, en hier komt het bewustzijn weer om de hoek kijken. Wanneer we onze vorm haar gang laten gaan en onze mind zich niet meer met ons leven bezig hoeft te houden omdat ze dat volledig aan de vorm, het lichaam, heeft overgelaten, kan het de voor haar bedoelde functie uitoefenen: bewustzijn. Bewustzijn als degene die waarneemt, de waarnemer, de watcher, presence, aanwezigheid, of hoe je dit ook maar wilt noemen. Misschien kun je het zelfs god noemen, of liefde.

 

Hooptegeven - Surrenda Kuut

 

It’s by living out your nature that you generate love in this world”

Ons denken heeft haar eigen taak, meten en vergelijken, een taak van onschatbare waarde, een fantastisch instrument en attribuut van het lichaam.

Maar ongeschikt voor jou om beslissingen te maken voor jouw leven.

Het kan een uiterlijke autoriteit zijn voor anderen. Ik heb bijvoorbeeld een mind die altijd bezig is om het mysterie te rationaliseren en het wordt op een heel eigen, vaak inspirerende manier verwoord. Je leest haar nu. Ik heb me laten inspireren door de fascinerende kennis van het Human Designsysteem en het komt er in dit blog op mijn manier, met mijn woorden uit. Wat ik vertel kan fungeren als een autoriteit voor jullie. Je kunt er door beïnvloed raken,  geïnspireerd, het kan je inzichten geven. Niet dat je moet doen wat ik zeg, daar heb je je eigen innerlijke autoriteit voor. Je hoeft het ook niet te geloven. Je kunt er mee gaan experimenteren zodat je zelf kunt uitvinden of het werkt.

Wil je meer weten over wat Human Design voor jou kan betekenen?

Share This